The Barbarian Invasions (2003)

Alternatieve Titel: Les invasions barbares
Regie: Denys Arcand
Herkomst: Canada, Frankrijk
Genre Drama
Speelduur: 112 minuten
Met: Rémy Girard, Stéphane Rousseau, Dorothée Berryman
meer acteurs
7,7
Een Canadese hoogleraar is terminaal ziek. Daarom worden zijn vrienden om hem heen verzameld, en samen blikken deze voornamelijk linkse intellectuelen terug op hun leven, en bespreken ze het leven in het algemeen. De film is liefdevol gemaakt en hoewel het thema heel zwaar uitgewerkt had kunnen worden, koos Arcand voor een luchtige toon. Dat pakte goed uit, zodat zelfs het toch wel aanwezige cynisme niet wil aanslaan. De dialogen zijn herkenbaar en komen bijna nergens geforceerd over. Les Invasions Barbares is daarmee een mooie liefdevolle film geworden.

De film won in 2004 de César (de nationale Franse filmprijs) voor beste film en de Oscar voor beste niet-Engelstalige film.



Reacties


9-6-2004 08:31 door: Fred Persoonlijk bericht
Een mooie luchtige film over natuurlijk best een zwaar verhaal en met hier en daar emotionele en artistieke hoogstandjes.

11-3-2005 15:57 door: Jacinthe Persoonlijk bericht
Mooi, realistisch portret van op sterven liggende levensgenieter met een cynische kijk op de toestand waarin de westerse maatschappij verkeert. De film is geestig en ontroerend tegelijk en ondanks de vele kwesties die aan de orde gesteld worden (generatiekloof, drugsverslaving, euthanasie) nooit zwaar op de hand. Knap dat geen van de personages werkelijk sympathiek te noemen is. Remy komt wel erg gezellig en levenslustig over maar zijn vrije levenswijze heeft ook de nodige sporen op zijn omgeving nagelaten. En de zoon die alles in het werk stelt om de laatste dagen die zijn vader nog te leven heeft zoveel mogelijk te veraangenamen, doet dit op zo'n geforceerde en zakelijke manier dat je je gaat afvragen wat hem nu eigenlijk precies drijft. Uiteindelijk zijn het allemaal mensen die ieder zo hun eigen fouten hebben en dat maakt de film juist zo waarachtig. Minpuntje: de dialogen kwamen op mij zo nu en dan wel wat kunstmatig over en dan vooral die tussen de keuvelende vrienden. Hun spel was ook iets matiger dan dat van Girard en Rousseau die ik juist wel weer erg goed vond.

RSS (Nieuws)

Filmgek Search Engine