Rutger Hauer

Geboren op 23 januari 1944 in Breukelen, overleden op 19 juli 2019 in Beetsterzwaag. Zijn vader en moeder deden aan amateurtoneel, en in 1955 maakte hij zijn toneeldebuut in de tragedie Ajax van de Oud-Griekse dichter Sophokles. In 1956 maakte hij op 12-jarige leeftijd zijn officieuze filmdebuut in een promotiefilmpje over de rust en ruimte van het eiland Schiermonnikoog. Hij had in 1965 een relatie met Willeke van Ammelrooy, toen hij in Bazel de Zwitserse pianiste en kunstenares Heidi Merz leerde kennen. Ze werd zwanger, ze trouwden en zij schonk hem in 1966 zijn enige kind Ayesha Hauer. Korte tijd later gingen ze uit elkaar. Nadat hij in 1967 de Amsterdamse Toneelschool afsloot speelde hij tussen 1967 en 1973 in het Friese toneelgezelschap de Noorder Compagnie in diverse stukken. In 1969 maakte hij zijn televisiedebuut in de twaalfdelige door Paul Verhoeven geregisseerde avonturenserie Floris.

Rutger Hauer maakte zijn speelfimdebuut in het Belgisch-Nederlandse misdaaddrama Monsieur Hawarden, maar zijn optreden sneuvelde op de montagetafel en haalde de uiteindelijke film niet. In 1973 speelde hij naast Monique van de Ven de hoofdrol in Verhoevens film Turks Fruit, nog steeds de meest succesvolle film in de Nederlandse filmgeschiedenis. De jaren daarna speelde hij in onder andere de Britse film The Wilby Conspiracy, de Duitse films Das Amulett des Todes en Es begann bei Tiffany, het Franse Chanel Solitaire, en de Nederlandse films Keetje Tippel, Max Havelaar en Spetters. Ook speelde hij de hoofdrol in de 19-delige ridderserie Floris von Rosemund, een Duitse herverfilming van de Nederlandse Floris-reeks. In 1981 ontving hij het Gouden Kalf voor Beste Acteur, voor zijn gehele oeuvre.

In 1981 maakt hij zijn Amerikaanse filmdebuut in Nighthawks met Sylvester Stallone. Een jaar later speelt hij naast Harrison Ford in Ridley Scotts sciencefictionklassieker Blade Runner. Voor deze film kreeg hij een Saturn Award-nominatie. In 1983 speelde hij de hoofdrol in The Osterman Weekend van Sam Peckinpah, naar het gelijknamige boek van Robert Ludlum. In 1985 werkte hij voor de laatste keer samen met Paul Verhoeven in het middeleeuwse actiespektakel Flesh + Blood. Datzelfde jaar trouwde Hauer met kunstenares Ineke Sientje ten Kate, waarmee hij sinds 1968 samenleefde. Daarna speelde hij met Michelle Pfeiffer in de romantische fantasyfilm Ladyhawke. In 1986 zette hij een overtuigende psychopaat neer in de thriller The Hitcher. Voor zijn rol in het oorlogsdrama Escape from Sobibor won hij de Golden Globe voor Beste Acteur in een Bijrol. In 1988 speelde hij de hoofdrol in The Legend of the Holy Drinker van Ermanno Olmi, die met deze film de Gouden Leeuw won op het Filmfestival van Venetië.

In de jaren negentig speelde hij in een groot aantal middelmatige lowbudgetfilms waaronder Wedlock, Split Second, Arctic Blue, Past Midnight, Voyage, Beyond Forgiveness, Surviving the Game, Deathline, Omega Doom, Blast, Tactical Assault, Bone Daddy, New World Disorder en Partners in Crime. Voor zijn rol als SS-Sturmbannführer Xavier March in de televisiefilm Fatherland kreeg hij een Golden Globe-nominatie voor Beste Acteur. In 2000 regisseerde hij met Erik Lieshout de korte film The Room, naar een verhaal van Harry Mulisch. Hiervoor wonnen ze de prijs voor Beste Korte Film op het Filmfestival van Parijs. Na de eeuwwisseling maakte hij een comeback naar het witte doek. Hij speelde de rollen van geheim agent Keeler in Confessions of a Dangerous Mind, Wayne Enterprises-directeur William Earle in Batman Begins en kardinaal Patrick Henry Roark in Sin City. In 2008 speelde hij weer eens in een Nederlandse film, namelijk Bruidsvlucht van Ben Sombogaart. In 2011 speelt hij de hoofdrol in de vierde Grindhouse-film Hobo with a Shotgun.

Op 19 juli 2019 is Rutger Hauer in het Friese Beetsterzwaag overleden na een kort ziekbed.